Mijn vorige auto lekte olie. Regelmatig heb ik het waarschuwingslampje zien branden. Overigens is dat een prachtig lampje hoor: een schenkkannetje met een druppel olie die eruit valt. Op een dag maakte de motor van m’n auto zo’n gek geluid dat ik halverwege mijn reis langs een winkel ben gereden om een jerrycan olie te kopen en ‘m in z’n geheel in de auto te gieten. U raadt het al, het was goed mis met de motor: een kapotte cilinder, einde verhaal, weg auto. Was ik te laat geweest met het bijvullen van de olie?
Dit voorval kwam boven toen ik vorige week mijn preek moest schrijven over meisjes met olie. Het gaat hier niet over het zwarte goud, ook niet over motorolie, maar over olijfolie. Olie die ze vroeger gebruikten om een lamp te laten branden. In het verhaal uit de Bijbel (Matteüs 25:1-13) zijn er vijf meisjes die genoeg olie hebben om de hele nacht hun lamp te laten branden. Zij zijn verstandig. De andere vijf meisjes zijn niet goed voorbereid, ze hebben te weinig olie en staan dus in het donker, ze worden dom genoemd. Het is een spiegelverhaal, een verhaal met een boodschap.
Ik wens je toe: genoeg olie om de motor draaiende te houden, en een tankstation waar je weer op krachten kunt komen.
Misschien staat die olie wel voor de manier waarop we in het leven staan, voor onze levenshouding. Want, hoe ga jij op pad, door het leven? Heb je een voorraadje olie in de kofferbak, waaruit je bij kan tanken? Hoe vul je bij? Hoe laad je op? Hoe zorg je ervoor dat dat innerlijke vlammetje niet langzaam dooft, maar juist oplaait? Hoe houden we het vuur gaande, zonder op te branden? Hoe zorgen we dat we niet burn-out raken? Want wat hoor je vaak: mijn lichaam gaf heus al wel signalen af – zeg, het waarschuwingslampje in de auto brandde wel – maar ik luisterde er gewoon niet naar en ging op dezelfde manier door, totdat het écht niet meer ging en de motor kapot ging…
Ik wens je toe: genoeg olie om de motor draaiende te houden, en een tankstation waar je weer op krachten kunt komen.
Ds. Regina Davelaar
Predikant in de Ark in Berkel en Rodenrijs
Deze column is ook gepubliceerd in De Heraut van week 48.
