Tja, waar een (kerkelijke) gemeenschap al niet sterk in kan zijn…
O ja, het begon met een meditatieve wandeling vanuit de kerk die niet door ging wegens weersomstandigheden. Toen had ik een gesprekje met Simon de Buck, daarin kwam het labyrint ter sprake waarover ik al eens een paar avonden aandacht voor had gevraagd.
Omdat ik vernam dat de gemeente Lansingerland wel open stond voor aardige ideeën, zocht ik contact met enkele wethouders en mensen die ‘thuis’ waren in het gemeentehuis.
Wie zouden mijn plannetje verder nog willen en kunnen steunen?
Ik zocht contact met de kring van pastores in onze burgerlijke gemeente, maar daar bleek al gauw dat de meesten niets zagen in het labyrint, desnoods alleen als het duidelijk ‘christelijk’ werd ingevuld. Maar ik ging vooral voor openheid van gedachten in een labyrint en niet om opgelegde evangelisatie …
Einde verhaal?
Nee, gelukkig was het mijn pastor en (voormalige) collega Antoinette van der Wel die mij bezwoer toch door te gaan! “Je hebt versterking nodig” zei ze, “en ik weet er wel een paar die jou zullen steunen met hun eigen inzichten, contacten en ervaring!”
Zo kwamen John Luyt en Aad Barnhoorn op mijn labyrintisch pad: geweldig.
Onze echtgenotes, Inez, Joke en Annie hebben ons gesteund en bijgestaan.
Enfin, ik zal u alle kronkels en omwegen, al die overlegmomenten en mails besparen, maar gezamenlijk zijn we tenslotte aangekomen waar we wezen wilden!
Een prachtig aangelegd en uitnodigend labyrint in het park…
En toen mochten we de opening daarvan organiseren en meemaken op zaterdag 26 mei.
De burgemeester sprak een woordje, knipte het lint door en een dansgroepje van jonge meiden (Gymspot, Bergschenhoek) huppelde naar het midden!
O ja, de gemeente Lansingerland heeft via het zgn. burgerinitiatief financieel bijgedragen en later ook meegedacht en meegewerkt. Er zijn sponsors aangeboord in het zakenleven. Er kwamen giften van verschillende kanten. Maar ik wil uitdrukkelijk onze gemeente van De Ark, u dus, heel hartelijk bedanken voor alles. Zonder financiële steun konden we er niet komen - veel dank daarvoor!- maar weet dat uw hartelijke belangstelling en meeleven minstens zoveel heeft betekend!
Weet u welkom in het labyrint…
Volg de weg, die kan verrassen, maar ook weer vragen oproept.
Soms ben je zomaar dichter bij het centrum, soms verder bij je kern vandaan…
Laat uw gedachten daar maar eens gaan…
Koos Zijlstra