Als een kerkelijke gemeente een poos zonder dominee zit komen er invallers. Voor beide partijen nieuw en verrassend. Je hoort weer eens wat anders, of je weet weer wat je mist.
Maar wie zijn die invaldominees, waar komen ze vandaan?
Laat ik mij zelf voorstellen: mijn naam is Bert Kuipers, ik ben van 1952, woon in Rotterdam en ben gehuwd met Jan Schroder.
Ik studeerde vanaf 1969 enkele jaren bouwkunde in Delft, daarna theologie in Utrecht, met tijd en aandacht in mijn doctoraal programma voor Oude Testament, kerk- en kunstgeschiedenis en rabbijnse theologie.
In 1980 werd ik verbonden als predikant aan de Pieterskerk van Breukelen, een mooi dorp aan de Vecht. Van 1988 tot 1996 werkte ik in de Taborkerk en Lutherse kerk van Purmerend, een stukje Amsterdam in het weidse Noord-Holland.
In 1996 verhuisde ik naar Rotterdam, daar werd ik Laurenspastor aan de Grote of Sint Laurenskerk in de Maasstad. Citypastor heet dat ook wel, met tijd voor de liturgie van de kerk en de stad, met dankbare aandacht voor het monumentale gebouw, en inzet voor diverse nationale en internationale kerkelijke netwerken. Samenwerken met de Laurenscantorij, o.l.v. van Wiecher Mandemaker, ja, de broer van…
In augustus 2018 ging ik met emeritaat. Dus weg uit de Laurenskerk, maar in stad en land doe ik nog van alles, zoals het Convent van Kerken, Studentenpastoraat en werk voor het Netwerk van Vrede en Verzoening van Coventry.
En als ik ergens gevraagd word om voor te gaan doe ik dat graag. Zoals nu bij u in Berkel, waar ik een aantal keren op de rol sta.
In mijn vrije tijd schilder ik en maak cartoons, dus als u mij een keer met schildertableau in het landschap ziet is dat heel wel mogelijk.
Tot ziens op 22 november in de dienst wanneer we met elkaar de gestorvenen gedenken.